Συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: «Μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου για τη δομή και λειτουργία των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων».

Το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας μας είναι αξιόλογο και αξιοζήλευτο. Αυτό το έχουν επιβεβαιώσει εκατοντάδες Έλληνες με την ακαδημαϊκή τους κατάρτιση, με το επιστημονικό τους έργο και με την προσφορά τους -δυστυχώς όμως για την χώρα μας- στο εξωτερικό. Η χώρα μας στερείται εδώ και πολλά χρόνια τα πιο αξιόλογα ίσως μυαλά, ανθρώπινο δυναμικό ξεχωριστό που έχει διαπρέψει σε πολλούς τομείς στο εξωτερικό, ανθρώπινο δυναμικό που δεν βρήκε στα ελληνικά πανεπιστημιακά ιδρύματα πρόσφορο έδαφος για να εξελιχθεί και ως εκ τούτου βρέθηκε στο εξωτερικό σπουδάζοντας αρχικά και στη συνέχεια, έχοντας τα κατάλληλα ερεθίσματα και κίνητρα, έμεινε να εργαστεί και να προσφέρει στην οικονομία και την κοινωνία μιας ξένης χώρας, μιας χώρας του εξωτερικού, ικανής να εκμεταλλευτεί το ελληνικό ανθρώπινο δυναμικό.
Η χώρα μας αντιμετωπίζει μία ακόμη πρόκληση. Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Λισαβόνας, ως το 2010 και στο πλαίσιο της διαδικασίας για την ίδρυση του ευρωπαϊκού χώρου ανώτατης εκπαίδευσης καλείται να επενδύσει στην υγεία, στην οικονομία της γνώσης, στην ουσιαστική αναβάθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης, ώστε να μπορεί να συμβαδίσει με τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά και διεθνή ιδρύματα και τα ελληνικά πτυχία να έχουν διεθνή αναγνώριση και αξία. Την ίδια στιγμή, η διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η πρόσφατη είσοδος των χωρών των Βαλκανίων στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια αποτελεί για τη χώρα μας ένα επιπλέον κίνητρο, ένα έναυσμα για να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες βάσεις, ώστε η χώρα μας, η Ελλάδα, να γίνει από χώρα εξαγωγής φοιτητών, χώρα υποδοχής φοιτητών.
Επειδή επιτέλους κάποτε ο διάλογος έπρεπε να καταλήξει, επειδή κάποτε ο διάλογος έπρεπε να οδηγήσει σε κάποια συμπεράσματα, επειδή κάποτε ο διάλογος έπρεπε να αποδειχθεί δημιουργικός και αποδοτικός, επειδή κάποτε μια κυβέρνηση σ' αυτήν τη χώρα έπρεπε να πάρει κάποιες αποφάσεις και να αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι στον ελληνικό λαό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή δεν είναι μια φυγόπονη κυβέρνηση. Είναι εδώ για να κάνει έργο τις δεσμεύσεις της, είναι εδώ για να παράγει έργο, είναι εδώ για να δώσει λύσεις επί της ουσίας και με βάθος χρόνου.
Το εν λόγω νομοσχέδιο, λοιπόν, έρχεται να καλύψει τα κενά, να αντιμετωπίσει τις παθογένειες και να θέσει το ελληνικό πανεπιστήμιο σε αναπτυξιακή και ανταγωνιστική τροχιά. Η ανάγκη αυτή ήταν κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη. Η πρόταση του Υπουργείου Παιδείας περιλαμβάνει παρεμβάσεις αναγκαίες, αν θέλουμε το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο να πρωταγωνιστήσει, να είναι ανταγωνιστικό και πόλος έλξης φοιτητών, έρευνας, γνώσης και καινοτομίας. Στο χώρο της παιδείας, άλλωστε, κανείς δεν μπορεί να αρνείται το διάλογο, να εθελοτυφλεί, να αποτελεί τροχοπέδη στην πρόοδο και την εξέλιξη.
Ως Κυβέρνηση, ως πολίτες αυτού του κράτους, ως ευρωπαίοι πολίτες οφείλουμε να δούμε τις εξελίξεις όπως αυτές διαμορφώνονται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, να συμβαδίσουμε με τις λοιπές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να ετοιμαστούμε εγκαίρως, θέτοντας παράλληλα και τους κανόνες που απαιτούνται. Σήμερα απαιτούνται καθαρές λύσεις και προτάσεις για το μέλλον των παιδιών μας και της χώρας μας. Απαιτείται μακρόπνοος σχεδιασμός και όχι μικροπολιτική προσέγγιση και αυτό ακριβώς κάνει πράξη η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με την κατάθεση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας.
Το υπό ψήφιση νομοσχέδιο του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων απαντά σε χρόνια κενά του συστήματος παιδείας και λειτουργίας των ελληνικών ανώτατων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, αποσαφηνίζει και θεσμοθετεί το τετραετές ακαδημαϊκό αναπτυξιακό πρόγραμμα των Α.Ε.Ι., διασφαλίζοντας μ' αυτόν τον τρόπο την οικονομική και διοικητική τους αυτοδιοίκηση και καθιστώντας τα Α.Ε.Ι. υπεύθυνα για την οικονομική, διοικητική και ακαδημαϊκή τους πορεία. Πρόθεση του νομοσχεδίου είναι η ενδυνάμωση της αυτοδιοίκησης των Α.Ε.Ι. με τη σύσταση και εφαρμογή εσωτερικού Κανονισμού. Είναι αδιανόητο σήμερα να μιλάμε για λειτουργία είκοσι τριών πανεπιστημίων στη χώρα μας και μόλις δώδεκα από αυτά να έχουν και να εφαρμόζουν εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας. Επίσης το νομοσχέδιο θεσπίζει την παράλληλη κοινωνική λογοδοσία των ιδρυμάτων, για να ξέρει ο ελληνικός λαός που πηγαίνουν τα χρήματα που στερείται.
Ένα ζήτημα που απασχόλησε κατά κόρον την κοινή γνώμη και την πανεπιστημιακή κοινότητα είναι το περίφημο θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου. Η προάσπιση της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και απόψεων είναι χρέος όλων μας και το ακαδημαϊκό άσυλο ως τέτοιο πρέπει να λειτουργεί. Ο ρόλος του είναι να ενισχύει και να προασπίζεται τη γνώση, την έρευνα και την πρόοδο. Σε οποιαδήποτε αντίθετη περίπτωση, τόσο τα πρυτανικά συμβούλια των Α.Ε.Ι. όσο και τα συμβούλια των Τ.Ε.Ι. είναι αυτά που σύμφωνα με το παρόν σχέδιο νόμου, θα έχουν πλέον την ευθύνη χειρισμού καταστάσεων παρεμπόδισης της εύρυθμης και εύνομης λειτουργίας των σχολών.
Θα σταθώ σε αυτά τα σημεία του νομοσχεδίου που θέτουν τέλος στην μικροπολιτική γραμμή που ακολούθησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις της χώρας και που έχουν άμεσο αντίκτυπο στην ελληνική κοινωνία, την ανεργία, τους απόφοιτους των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Το άρθρο 9 του υπό ψήφιση νομοσχεδίου βάζει φραγμούς στη δημιουργία νέων τμημάτων και σχολών χωρίς να έχουν προηγηθεί συγκεκριμένες έρευνες που να δικαιολογούν τη λειτουργία, αλλά και να διασφαλίζουν και τη βιωσιμότητά τους και την εξέλιξη και αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού τους από την κοινωνία. Στη σύγχρονη εποχή είναι αυτονόητο πως τα Α.Ε.Ι. χρησιμοποιούν και αξιοποιούν όλες τις δυνατές υπηρεσίες που τους παρέχει η σύγχρονη τεχνολογία και το διαδίκτυο. Οι φοιτητές των ελληνικών πανεπιστημίων πρέπει να έχουν πρόσβαση στην πληροφορία, όπου και αν αυτοί βρίσκονται και οποιαδήποτε στιγμή, μέσω του διαδικτύου. Σύμφωνα, λοιπόν, με το άρθρο 18 υποχρεούνται τα πανεπιστήμια να αναπτύξουν τις απαιτούμενες υπηρεσίες παροχής πληροφοριών στους φοιτητές, αλλά και σε κάθε ενδιαφερόμενο μέσω δικτυακών τόπων.
Κλείνοντας, κύριε Υφυπουργέ Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για μια σύγχρονη και ανταγωνιστική κοινωνία, για μια κοινωνία με προοπτικές και μέλλον, για μια κοινωνία της γνώσης σήμερα ψηφίζουμε το νομοσχέδιο αυτό, για το μέλλον των παιδιών μας, για το μέλλον της χώρας μας.
Σας ευχαριστώ.